“We hebben dezelfde outfit aan”, lachen Nienke de Jongh en Eva Timmermans bij binnenkomst. “Dat hadden we echt niet afgesproken.” De outfit van de twee vriendinnen is niet het enige wat ze gelijk hebben. “We zijn allebei op dezelfde dag geboren. 8 mei 1998, een uur na elkaar in hetzelfde ziekenhuis in Den Bosch”, zegt Eva uit Veen. Nienke komt uit Woudrichem.
Door hun geboortedag kwamen de twee met elkaar in contact. Beiden zaten ze op het gymnasium in Gorinchem, maar eigenlijk spraken ze nooit met elkaar. Toen Nienke op Facebook zag dat Eva op dezelfde dag jarig was, stuurde ze haar een berichtje om te vragen of de verjaardag op haar account klopte. Dat was zo en van daaruit kwam de vriendschap langzaam op gang.
“We waren niet meteen beste vrienden, maar we spraken elkaar af en toe op de pont.”, zegt Nienke. In de vijfde klas, tijdens wiskunde, begon het pas echt. “We hadden allebei wiskunde B en wiskunde D, waardoor we dus zeven uur per week samen les hadden, toen is onze vriendschap echt gegroeid. Uiteindelijk kwam er niet meer zoveel van wiskunde terecht, maar dat maakte niet uit, want we zijn er goed in”, lachen ze.
Zo kwamen de twee vriendinnen er ook bij om samen naar een meeloopdag voor de studie technische wiskunde te gaan. “We zijn toen eerst samen naar Delft gegaan en daarna naar Eindhoven. Toen we vanaf de universiteit terugliepen naar het station vroeg ik aan Eva welke plaats zij leuker vond, we waren het erover eens dat dat Eindhoven was.”, zegt Nienke.
Uiteindelijk vroeg Nienke of Eva samen op kamers wilde, met nog een vriendin, Anne uit Hardinxveld-Giessendam. Dat wilden ze alle drie en toen begon de zoektocht naar een plek waar ze met z’n drieën terecht konden. “Dat was nog een hele uitdaging”, zegt Nienke. Het drietal kwam terecht bij studio’s bij de universiteit. “Daar huurden we er drie naast elkaar.”
“Daarna kochten de ouders van Anne een appartement dat we konden huren. Toen was het wel intens. We woonden samen, fietsten samen naar de uni, zaten bij studie veel samen en ook nog regelmatig in hetzelfde projectgroepje. Daardoor ontstonden er uiteindelijk wel irritaties”, zegt Eva.
“We hebben toen besloten om toch iets minder samen te doen, dat was in het tweede jaar van de studie.” De vriendinnen zijn daarna binnen de studie andere richtingen gaan volgen. “We hebben allebei best wel getwijfeld aan deze studie, omdat het soms zo abstract is dat je de praktijk een beetje kwijtraakt. Over die twijfel hebben we toen ook samen veel gepraat en gekeken welke vakken we het best konden kiezen.
“Daarna zijn we een afstudeerscriptie gaan maken, apart en over een ander onderwerp. Maar toch allebei over eten, daar houden we allebei van.” Eva, die al een lange tijd bezig is met duurzaamheid, wilde graag haar scriptie daarop aan laten sluiten. Daarom is ze een model gaan maken waarbij je kunt bekijken wat je aan je voeding moet veranderen om de impact op het milieu ervan te laten dalen. “Er kwam uit dat je vooral vlees en zuivel moet verminderen.”
“Ik was al vegetariër, maar toen ik bezig was ben ik steeds meer veganistisch geworden. Ik dacht: als ik vegetarisch eet voor het milieu, waarom eet ik dan wel kaas als dat ook een hoge uitstoot heeft.” Door Eva’s fanatisme over duurzaamheid werd Nienke ook een beetje aangestoken, ze werd vegetariër. “Zonder Eva was ik niet vegetarisch gaan eten, ik was daar zelf totaal niet mee bezig.”
Als scriptie deed Nienke onderzoek naar ‘running dinners’. Waarbij je voor elk gerecht bij iemand anders van een groep thuis eet, vooral bedoeld om te netwerken. “Er bestond al een paper over de perfecte oplossing waarbij iedereen elkaar zag, maar dat was met een vast aantal rondes. Ik ben gaan kijken hoe het anders kan met verschillende aantallen rondes.”
Na hun studie gaan de twee een master doen. Eva heeft nu een tussenjaar om een goede master te kiezen. Nienke is nu bezig met het afronden van de laatste vakken en begint in februari met een master Human Technology Interaction.
