In deze serie interviews gaan we langs bij jongeren die hun passie hebben gevonden in de regio en kijken we naar waar zij mee bezig zijn. Met deze week Toneel Entree. Op 17, 18, 24 en 25 mei spelen zij hun voorstelling PIN, er zijn nog kaarten te krijgen via www.toneelentree.nl.
Plaats: Huis bij repetitieruimte
Personages:
Rianne Spijkerman: 31 jaar, grijs T-shirt, 13 jaar bij toneelgroep Entree
Marieke Schreuders: 28 jaar, groene trui, 1 jaar bij toneelgroep Entree
Eric-Jan Kruijs: 28 jaar, groen overhemd, 6 jaar bij toneelgroep Entree
Sharona Prins: 23 jaar, zwart topje met groen vest, 5 jaar bij toneelgroep Entree
Rianne en Marieke zitten samen aan tafel in de woonkamer van een van de toneelspelers.
Rianne: “Onze nieuwste voorstelling heet PIN, het gaat over de pinautomaat die verdwijnt. Het begint ermee dat iedereen gechipt is en er zijn een aantal typetjes: een moeder die haar saldo wil weten, een vrouw die niet gechipt wil worden, een soort dokter die met middeltjes de chip probeert te omzeilen, een technische man die van alles probeert en de burgemeester die graag wil dat iedereen gechipt wordt, omdat dat moet vanuit de overheid. Ik ben het hulpje van de burgemeester.
Marieke: “Wat het bijzonder maakt is dat we het in een soort straatbeeld spelen. Je bent gewend om te gaan zitten en dan het speelveld voor je te hebben, maar dat is nu niet het geval. Ik ben zelf dit jaar pas begonnen en dan laten ze je eerst echt kennismaken met de groep en daardom krijg je ook niet gelijk dé hoofdrol. Samen met een andere toneelspeler speel ik de gangs die daar rondlopen, een vrouwelijkere en een mannelijkere variant en we spelen samen met de figuranten.”
Rianne: “Ik ben bij deze groep gekomen toen ik 18 was, ik ben nu 31. Het kwam eigenlijk door mijn opleiding, Sociaal Pedagogisch Werk, daar hadden we drama en dat vond ik heel erg leuk. Toen ben ik in de buurt gaan kijken wat hier te doen was en heb ik me aangesloten bij deze groep, wat me wel goed beviel.”
Marieke: “En ik ben hier eigenlijk gekomen door toeval. Ik ben hier net komen wonen en toen zag ik hun banner hangen, waarna ik op de website keek. Daar stond een oproepje met of het je leuk leek om mee te spelen en toen dacht ik: waarom niet? Ik ben eigenlijk dramatherapeut, maar dat is allemaal heel serieus en psychologisch en ik was wel toe aan iets anders en toen kwam ik bij deze groep en nu kan ik meedoen met deze voorstelling.”
Rianne: “Deze voorstelling is helemaal zelfgeschreven. Siebe de Vries, de regisseur, schrijft regelmatig stukken zelf, dat kan hij heel leuk, maar we hebben ook wel eens boekjes gewoon ingekocht. Er zijn een stuk of tien vrouwen en maar twee mannen, dus het is heel lastig om een stuk te kopen.”
Eric-Jan komt de woonkamer binnen.
Marieke: “Bij Siebe is het altijd in zijn hoofd helemaal klaar en daarna moet het op papier gezet worden.”
Eric-Jan: “Je mag wel zelf bepalen wie je gaat spelen, maar hij heeft echt wel in zijn achterhoofd wie wat goed zou kunnen spelen.”
Rianne: “We hoeven dus geen auditie te doen en dat is wel heel lekker.”
Marieke: “Ja, dat is wel super fijn en ook als je bij deze groep komt hoef je geen auditie te doen.”
Sharona komt naar binnen, Marieke en Rianne gaan naar buiten.
Sharona: “Ik speel Meta, ik probeer met allerlei medicijnen invloed te krijgen op de chip.”
Eric-Jan: “Ik ben Karel, ik ben een beetje een timide persoon, een beetje verdrietig door die chip, ik ben niet meer mijzelf. Meta is mijn vrouw, die wil ik graag ten huwelijk vragen, maar dat lukt niet want ik weet niet hoe je dat moet doen.”
Sharona: “Ik denk dat ik 5 jaar geleden ben begonnen, ik ben nu 23. Hiervoor heb ik drie jaar het jeugdtheaterhuis gedaan in Gorinchem.”
Eric-Jan: “Ik speel hier al 6 à 7 jaar. Ik ben nu 28, dat is bijna 30 he? Kannonnen. Ik begon met de voorstelling in Fort Altena, daar speelde ik een soldaat, want ze hadden figuranten nodig. Ik had daarvoor geen toneel gedaan, het leek me wel leuk. Dat komt ook door de groep, want dat is altijd een hele leuke vriendengroep en dit is gewoon een hele leuke hobby die je erbij doet.”
Sharona: “Ja de groep maakt het leuk.”
Eric-Jan: “Er ligt ook geen druk op, tuurlijk moet je wel je dingen doen, maar iedereen doet z’n best.”
