In deze serie interviews gaan we langs bij jongeren die hun passie hebben gevonden in de regio en kijken we naar waar zij mee bezig zijn. Met deze week Rick Sonnema (21), hij is heel goed in karate en zou het liefste de Olympische Spelen winnen.
Welke categorie karate doe je?
Je hebt Kata en Kumite, Kata is schijngevecht, een soort stijlvorm, dat wordt op dit moment een ongeveer hetzelfde gejureerd als bij turnen. En je hebt het echt vechten en dat gaat met gewichtsklasse. Ik doe Kata en dat gaat eigenlijk alleen op leeftijd, dat is nu bij mij achttien jaar en ouder geworden.
Hoe gaat zo’n Kata wedstrijd?
Het is echt een vrij ding, je loopt alleen op de mat, en je moet van tevoren aangeven wat je gaat doen. Er zijn heel veel verschillende van tevoren vastgelegde Kata’s waar je er eentje uit moet kiezen. De scheidsrechters weten dan precies wat je moet en gaat doen en die beoordelen dan of je standen en technieken goed zijn en of je geen balansverstoring hebt. Nu worden kracht, explosiviteit en snelheid ook steeds belangrijker, want je kunt wel heel rustig een techniek doen en goed gaan staan, maar je moet het juist zo snel mogelijk doen met zoveel mogelijk kracht.
Hoe kwam je erbij om dit te doen?
Toen ik negen was, zag ik karate op tv. Op dat moment zat ik op voetbal, dat kon ik niet zo goed. Toen ben ik dit gaan proberen, binnen een half jaar werd ik bij de wedstrijdselectie gehaald en toen ben ik eigenlijk altijd door blijven gaan.
Waarom heb je ervoor gekozen om Kata te doen?
Vechten heb ik vroeger ook wel gedaan, toen deed ik het allebei, maar mijn resultaten bij dit onderdeel waren gewoon beter en dan is het ook makkelijker om daarvoor te kiezen. Plus in Nederland wordt bij die andere categorie redelijk goed gepresteerd en op het onderdeel dat ik doe heeft nog nooit een Nederlander een Europees of wereldkampioenschap gewonnen, dus ik zou het wel leuk vinden om de eerste te zijn dan, dat geeft wel een extra kick.
Je hebt al wel eens mee gedaan aan het Europees Kampioenschap, toch?
Ja, ik heb nu twee keer aan het jeugd-EK meegedaan, en een keer met de senioren. Je merkt bij de senioren wel dat je veel ervaring mist en dat ik nog heel jong ben vergeleken met hen. Maar hoe meer ik nu daar de kans krijg om me te laten zien, des te beter is dat voor mij voor in de toekomst, dus ik ben wel blij dat ik vanuit Nederland ook die kansen krijg.
Hoe weet je waar je ongeveer staat in de karatewereld?
Er is een wereldranglijst, maar ook een Europaranglijst en een lijst voor de Olympische Spelen nu. Dan zie je ook wel het verschil, want met de lijst voor onder 21 jaar stond ik 20ste op de wereldranglijst en nu bij de senioren ben ik een heel eind gezakt, omdat alle punten van de jeugd weg zijn gevallen, dus nu moet ik weer echt naar de top 100 gaan toewerken om weer bij de top te gaan horen. Dat is wel het doel voor in ieder geval volgend jaar, om die top 100 in te komen en daar te blijven.
Is dat een beetje reëel?
Ene kant wel, andere kant niet. In mijn categorie zit nu geen een Nederlander in de top 100, dus de kans is er op zich wel, maar het is wel heel moeilijk omdat er heel veel deelnemers inschrijven voor een toernooi dat daarvoor meetelt. Dan is het heel erg lastig om te presteren en daarbij te komen. Dus het is wel flink aanpoten, maar het moet wel goedkomen aankomende jaren.
Hoe kan het dat je zo’n succes hebt?
Je moet er veel voor over hebben, in plaats van gaan stappen gaan trainen, letten op je voeding, zoveel mogelijk trainingsuren maken en ik heb ook mijn school er onder andere wel voor moeten opofferen. Ik heb wel mijn diploma’s gehaald, maar ik was liever op het hbo verder gegaan, maar dat ging niet samen met topsport.
Vanaf wanneer ben je vol voor de topsport gegaan?
Dat is eigenlijk sinds ik van de havo af ben gekomen, dus dat is nu drie jaar geleden. Toen heb ik mijn havodiploma gehaald en toen ben ik een versnelde mbo 4-opleiding gaan doen, die in een jaar gehaald, want ik moet iets. Nu werk ik fulltime en daar heb ik gewoon goede afspraken gemaakt over karate. Ik hoef geen vrije dagen in te leveren op het moment dat ik een wedstrijd heb of moet gaan trainen. Ik begin ’s ochtends soms tien minuten, kwartiertje later, omdat ik dan getraind heb. En aan het einde van de dag ga ik ook weer eerder weg om te gaan trainen.
Hoeveel uur train je per week?
Vijftien tot twintig uur en daarnaast nog veertig uur werken dus op zich zit het wel volgepland. Je hebt wedstrijdtrainingen, waarbij je een paar Kata-vormen pakt en die blijft herhalen om proberen beter te worden. Maar je hebt ook basisavonden waar je alle basistechnieken leert en dan heb je ook nog het sparren, dat is het echt vechten met elkaar. Ik train ook ’s morgens en dan heb ik een op een training met mijn trainer en dan kijkt hij naar wat ik doe en dan ziet hij echt alles, daar leer ik wel het meeste van.
Wat is je ultieme doel?
Op dit moment de Olympische Spelen winnen, dat is het voor elke sporter wel. In 2020 is karate voor de eerste keer een sport op de Spelen en daarna voor 2024 staan we nog op de wachtlijst, dat is nog een beetje onzeker, ik verwacht zelf eigenlijk niet dat dat doorgaat. En 2020 komt gewoon te vroeg voor mij, ik ben er wel voor gegaan. Ik heb nog één kans op een kwalificatietoernooi volgend jaar, maar dat zou echt de laatste kans zijn, dus ik ga er niet meer vanuit dat ik daar naartoe mag.
Staat er niet een hele grote druk op dan als je iets moet uitvoeren terwijl iedereen kijkt?
Ja, het kan best wel indrukwekkend zijn inderdaad, je moet wel echt leren om je af te sluiten van alles wat er om je heen gebeurt. Want er zitten zeven scheidsrechters recht voor je neus je aan te staren, dus dat moet je wel van je afzetten. Ik heb dat altijd best wel goed gekund. Ook door de training, als kind werd je dan gewoon neergezet in het midden van de zaal en dan mocht iedereen gekke bekken trekken en dan moest je zorgen dat je niet ging lachen. Het is wel echt iets wat je moet leren. Ook bijvoorbeeld bij een EK, dan heb je best wel volle tribunes en als de Nederlanders me aan gaan moedigen dan hoor ik het wel, maar ik krijg het niet helemaal mee, en dat is ook niet helemaal de bedoeling, want dan verlies je je concentratie.
Maar je kunt dit niet voor altijd blijven doen, toch?
Nee klopt, ik schat dit tot mijn 34e, 35e te kunnen doen, maar daarna is nog genoeg te doen. Ik zou graag ook mijn eigen club willen hebben, lesgeven aan kleine kinderen en proberen om die kampioen te maken, dat lijkt me wel het mooiste, om er altijd mee door te blijven gaan.
